Dag 3 - De allermooiste Juf

Mijn oorspronkelijke plan was de camper op een plekje bij een boer in Juf te parkeren. In Juf? Ja, een plaatsje in Graubünden, Viamala. Het hoogste, ook in de winter bewoonde dorp in Europa. Meters sneeuw, maar altijd bereikbaar. Ik was er eens in de zomer met de motorfiets en raakte erg onder de indruk van de puurheid en onaangetastheid van dit landschap. Kortom, de allermooiste Juf die ik ken... 

Nu was ik er weer, met Daniela van Viamala Tourismus. Die volgens mij elke inwoner van deze streek kent. Onderweg hadden we een heerlijke lunch in Cresta, op een terrasje met een onwaarschijnlijk uitzicht.

Stal met hout en... gedroogde en in plakken gesneden mest (links) . Wordt nog steeds gebruikt voor het verwarmen van huizen. "En dan stinkt het niet meer." 

We brachten een bezoek aan het stuwmeer Valle Di Lei, waarvoor je door een eenbaanstunnel moet: verkeerslichten voorkomen problemen halverwege. Ruim 3000 voornamelijk Italianen werkten aan de bouw van de krachtcentrale en de stuwdam. "Deze is over-gedimensioneerd", vertelt een medewerker. "De ideeën voor deze dam ontstonden namelijk kort na de Tweede Wereldoorlog." Hij heeft zojuist een inspectie uitgevoerd: dat gebeurt met grote regelmaat. " Alles is in orde." 

Hieronder: een gletsjerpan. Ontstaan door het eeuwen lang ronddraaien van stenen. 

De Postbus - die ook daadwerkelijk de post meeneemt - komt overal, ook 's winters in Juf! 

Gids Daniela woont in het dorpje Reischen, in een eeuwenoud huis. Het hele dorp telt dertig zielen. "Door mijn werk ben ik veel op pad en heb veel contacten. Zonder dat zou het hier wel moeilijker worden." 

Er is een klein Bergbaumuseum. Dat was geen fijn bestaan in die tijd. Er werden lood, kopen en zilver gewonnen.