Weerribben

Het is vandaag precies 50 jaar geleden dat Chajah en ik elkaar voor het eerst ontmoetten. De details daarvan zal ik de lezer hier besparen.

We 'vieren' het heugelijke feit samen in de camper, in het plaatsje Tuk, tegen de Weerribben aan. Op een SVR-kampeerterreintje, waar we eerst alleen en nu met twee campers staan. Maar eerst nog even terug naar gisteren. Daar stonden we op een 'camper-camping', behorend bij een evenementenboerderij een stukje verderop. De eigenaar komt 's avonds het geld ophalen: elf euro voor een overnachting, met stroom. Een paar beelden van het terrein hieronder. Het terrein heet Borgerswoldhoeve en ligt op het grondgebied van de gemeente Veendam. Hoewel de naam Veendam niet klinkt als een serieus vakantieoord is de omgeving van dit park erg mooi, groen. En fietsend zal er vast veel meer te ontdekken zijn: we hadden echter wel regen en weinig tijd.

 
Het sanitair op het terrein kan onmogelijk de reden zijn om het te bezoeken.

Op naar de Weerribben vanmorgen. Minicamping de Watertoren in Tuk ligt er bij aankomst verlaten bij. Een jongeman meldt ons waar we mogen staan. Zijn zus 'doet' de camping maar is er nu niet.
We staan in Tuk omdat mijn broer hier dichtbij woont. 's Middags fiets ik in luttele minuten naar zijn huis. We maken samen een lekker fietstochtje door de Weerribben. Bezoeken een Bezoekerscentrum van Staatsbosbeheer en drinken wat. Wat een heerlijke omgeving is dit om te fietsen. "Maar de paadjes die wij nu reden moet je 's zomers mijden", vertelt mijn broer. "Dan is het hier veel te druk." Er staan schitterende huizen, met rieten daken. Dikke boten liggen overal in het water. Als we voor een prachtige boot bij een bruggetje staan te wachten merkt een fietser op: "Je ziet: belastingbetalers gaan voor."

Onderweg drinken we koffie onder dit dak. Bij een Délifrance. "Nee, een croissant hebben we niet." Pardon?

Beelden van SVR-camping de Watertoren in Tuk (alle foto's komen uit mijn telefoon).

De Weerribben en het bezoekerscentrum:

Het terreintje van de Watertoren ligt er prachtig bij. Eén strook is verhard, maar dat zie je niet: het is gewoon gras. In de schuur kunnen de fietsen droog worden gestald en... opgeladen. Top!