Dag 11 - Viehscheid in Balderschwang

Daar komen de koeien! 

Zo moeder zo dochter. Tradities zijn er om over te dragen. 

Het is al een hele lange traditie: de Viehscheid (in de Allgau) of Almabtrieb (in Oostenrijk) of zelfs Alpabtrieb (Kleinwalsertal). De koeien, doorgaans jongvee, die in de zomer de bergweiden begraasden, komen terug in het dal om daar de winter door te brengen. Dat gaat gepaard met feest: versierde koeien (als er niets ernstigs is gebeurd), muziek, eten, drinken, klederdrachten. De koeien komen in Balderschwang van drie verschillende kanten, met telkens een uur ertussen. Want eenmaal in het weiland bij de feesttent moeten ze nog worden 'afgevoerd'  door hun eigenaar. En die koeien hebben daar soms zo hun eigen gedachten bij... 

Ruim op tijd was ik aanwezig om de meest geschikte fotolocaties te vinden. Een hotelbaas bood mij een balkon aan. Ben wel gaan kijken, dronk er een kop koffie (3,80 EUR) maar vond het toch te ver en te 'eenzijdig'. 

Van drie kanten komen de koeien naar Balderschwang. 

Ik werkte met twee camera's om mijn nek: een met een 18-55 mm objectief, het tweede met de 55-200 mm. Maximaal flexibel en nauwelijks tijd nodig om te wisselen. De Fuji's zijn een stuk lichter dan de spiegelreflexen: dat vinden mijn schouders en nek wel zo aangenaam. 

Die dingen zijn 'loei' zwaar. 

Er was een kudde om 10, 11 en 12 uur. Daarna gaat voor de bewoners het feest pas beginnen: zelfs het hotel/restaurant waar mijn camperplek bij hoorde ging vanmiddag een paar uur dicht. "Wij hopen dat u daar begrip voor heeft." 

Er raakte ook een persoon onwel, of gewond. In elk geval kwam er een ziekenwagen met sirene aan, even later gevolgd door een helicopter van het reddingsteam. Daar kwam een hele stoere man uit, met medische zaken. Wat mij opviel: hij was gewapend met een stevige revolver! Een arts of verpleegkundige, gewapend? Daar moet ik in Nederland toch niet aan denken... 
In het weiland waar de heli landde liepen ook nog koeien. Die sloegen werkelijk zo'n beetje op hol. Erg grappig om te zien. Toen ik dichterbij de ziekenwagen kwam hoorde ik de persoon die naar binnen werd geschoven kermen en kreunen. Niet fijn. 

Terug naar de camper. Fiets opgeladen, ein Strammer Max in het restaurant genuttigd en via het zo vreselijk mooie Bregenzerwald naar mijn huidige bestemming gereden: de Tannenhof in Opfenbach. Een Landvergnuegen-adres weer. Vanuit hier kan ik morgen op de fiets naar Lindau, de afsluiting van twee weken Duitse Alpenroute. Zondag rij ik naar Graubuenden in Zwitserland. Een verhaal apart. 

Hier nog wat beelden vanuit Balderschwang vandaag. Ik heb me weer uitstekend vermaakt. 

Piloot, arts vermoed ik ook, en bewapend met AED en een revolver.